Vegetarisch

Chinese Atjar

Ken je die zakjes Atjar wat je bij de Chinees kan bestellen als bijgerecht? Heerlijk vind ik dat, lekker knapperige zoet zure kool. Belachelijk duur eigenlijk ook als je erover nadenkt, zo’n handje vol witte kool. Alternatief is zo’n potje uit de supermarkt, zompig zachte kool vol met ingredienten waarvan je geen idee hebt verder. Prima als je niet beter weet natuurlijk. Totdat je deze Atjar geproeft hebt, geloof me dit is net zo lekker als die van de Chinees maar komt uit je eigen keuken. Enige nadeel, het staat niet binnen een kwartier op tafel. Het zit wel binnen een kwartier in een pot maar dan moet je nog geduldig een weekje wachten. Maar dan heb je ook wat. En door het zoet en zuur ook best lang houdbaar. Ik doe op dit moment de proef op de som, mijn pot met Atjar staat al drie weken en is nog heeeerlijk…….

Wat heb je nodig? Niet eens zo heel veel. Allereerst een grote pot die je goed kunt afsluiten. Ik heb een weckpot van 2,5 liter die ik ervoor gebruik. Lijkt veel maar als je er met vier van eet is het met twee, drie keer echt op. Voor een fractie van wat een potje van het bekende merk je kost én je weet wat erin zit. Overtuigd? Wij wel in ieder geval.

  • 1 kleine witte kool of spitskool
  • 1 winterwortel
  • 1 liter natuurazijn (de gele)
  • 100 gram suiker
  • 1 eetlepel kurkuma
  • 1 eetlepel zout
  • sambal of een Spaans pepertje

Qua suiker zijn we het niet helemaal eens, ik zie recepten waar meer suiker gebruikt word, mijn moeder gebruikt ook meer suiker, bijna het dubbele zelfs. Ik vind de Atjar zo prima. Mijn advies is, begin met 100 gram, proef de atjar na een dag of vijf en doe er dan, naar smaak, nog wat suiker bij als je dat nodig vindt. Immers suiker weghalen dat gaat niet lukken. Sambal of een pepertje zijn optioneel, sommige mensen houden van een iets pittigere Atjar. Bij ons thuis wordt de Atjar gegeten door het kleine meisje en mezelf en dan maak ik het niet te pittig. Ik snijd dus een half Spaans pepertje in dunne reepjes. Dat ziet er leuk uit, het oog wil ook wat, maar is niet te pittig.

Gebruik je spitskool dan kun je de Atjar sneller eten, de spitskool is veel zachter, van smaak ook. Allebei is lekker hoor.

Snijd je witte kool of spitkool in repen, niet te dun want het moet wel knapperig blijven. Ik gebruik hiervoor een mandoline die ik op 3 mm zet. Rasp daarna de wortel op een grove stand. Doe de witte kool en wortel in een vergiet, voeg het zout en de kurkuma toe en hussel goed door elkaar. Denk aan je handen, ik loop dus regelmatig met gele handen rond, wil je dit echt niet gebruik dan een handschoentje of lepels. Ik zet de vergiet vervolgens gewoon in de gootsteen maar je kunt de vergiet natuurlijk ook boven een kom zetten. Laat een uurtje staan zo.

Na een uur spoel je de Atjar goed af onder een stromende koude kraan. Het zout heeft je witte kool nu zachter gemaakt, de kurkuma geeft smaak en kleur. Schud de witte kool goed uit en laat nog even uitlekken.

Neem nu je schone pot en doe de witte kool erin. Werk zo schoon mogelijk dus je pot is goed schoon en droog en nadat je de kool erin gedaan hebt maak je de rand van de pot goed schoon. Vul de witte kool nu aan met de azijn, de sambal en de suiker. Schudden is eigenlijk niet nodig, door het staan zal de suiker zichzelf door de witte kool werken. Ben je daar toch niet helemaal van overtuigd los dan eerst de suiker op in je azijn en schenk dan de azijn op de witte kool. Sluit de pot en zet koel weg. Bij ons staat de Atjar geduldig in de kelder te wachten, in de koelkast mag maar hoeft niet.

Proef de Atjar na een dag of vijf. Bedenk je dan of je er nog suiker bij wilt doen of misschien zelfs toch wel nog wat sambal.

Belangrijk is dat je iedere keer met een schone vork of tang in de pot gaat en dat je de randen voordat je de pot sluit even schoon en droog maakt. Zo blijft je Atjar zo lang mogelijk lekker en vers.

Deze Atjar maak je tussendoor en staat klaar als je em nodig hebt. Voor bij een snelle nasi, bij je sateetjes, je hebt altijd verse knapperige Atjar klaar staan. Vers lekker en vergeet niet, er zit veel Vitamine C in witte kool, hartstikke gezond dus!

Geroosterde kikkererwten

Eigenlijk had ik heel iets anders willen maken van de weblog van My Happy Kitchen en ik weet ook nog niet heel zeker of dat niet nog gaat gebeuren. Zo wilde ik altijd al eens labneh balletjes maken en staat ook de Twixtaart al jaren hier op de To Do list. En de Limoncello Snowballs, als fervent Limoncello maker, staan nu dus ook op mijn “die wil ik nog wel eens maken” lijstje. Misschien niet in combinatie met kokos maar daar vind ik vast wel wat op.

Maar geroosterde kikkererwten, zo simpel als het kan zijn, die wilde ik allang eens maken. Ik ben gek op kikkererwten en eigenlijk alles wat je ermee kan maken. Kikkererwten als snack leek me dus ideaal en wellicht zelfs een leuke aanvulling op de Mediterraanse buffetten die ik af en toe maak. Ik keek er dus best wel naar uit. Had Marokkaanse gehaktballetjes op het vuur staan en een lekkere bulgur salade in de koelkast. Een lekkere salade erbij en als snack geroosterde kikkererwten.

….. En ik vond er niks aan. Ja ook dat gebeurd. Maar dat kan aan mij liggen, dus de fijne puber moest komen keuren. En die vond er ook niks an. Dat ben ik niet gewend want die 1.95 m eet tegenwoordig alles op wat er maar los en vast ligt. In de koelkast dan he, of op het vuur. Daarbuiten kan ie zich nog wel redelijk inhouden.

Ik besloot het toch te publiceren. Gewoon om eerlijk te zijn en dan ben ik graag. Tot andermans ergernis toe af en toe. En daar zit ik niks mee dus nu ook niet. Want wat de een niet te pruimen vindt kan de ander best lekker vinden. Het kleine meisje vond ze namelijk stiekem best lekker.

Geroosterde kikkererwten

Wat heb je nodig:

  • Ik nam een groot blik (ook dat nog)
  • 1 eetlepel olie, ik gebruikte chili knoflookolie maar een gewone olijfolie kan ook
  • 1 tl Ras el Hanout
  • 1 tl Gerookt paprikapoeder
  • 1/2 tl Cayennepeper
  • Zout uit de molen

Ik koos voor een iets andere kruidencombi maar dan kan het niet aan gelegen hebben. Anne-Marie van My Happy Kitchen gebruikte een Baharat kruiden mengsel maar dat komt qua inhoud op veel punten overeen met de Ras el hanout. Enfin.

Laat de kikkererwten uitlekken. Daarna liet ik ze een kwartiertje drogen op een schone, droge keukendoek. Meng de kikkererwten in een kom met de olie en  de kruiden en een paar draaien van het zout. Na het bakken gebruikte ik nog een beetje zout dus houd daar rekening mee als je liever niet teveel zout gebruikt.

Verwarm de oven voor (boven/onderwarmte) op 200 graden. Leg een vel bakpapier op het rooster en verdeel daar de kikkererwten overheen. Laat de kikkererwten ca. 30 minuten roosteren. Schud de kikkererwten even goed om, ik draaide het rooster ook een keer om (voorkant naar achteren) en rooster de kikkererwten nog ongeveer 15 minuten. Ik had na tien minuten het idee dat ze meer dan goed waren. Haal het rooster uit de oven, maal er nog wat zeezout overheen en laat de geroosterde kikkererwten dan volledig afkoelen.

Bewaren kan volgens Anne-Marie zeker een week in een luchtdicht bakje. Daar hebben we helaas niet op gewacht. We hebben het nog al crunch over de salade geprobeerd en als crunch in de bulgur maar het ging em niet worden. Jammer.

Ik denk dat ik toch nog eens ga rondneuzen in de Happy Kitchen van Anne-Marie…….

Marjolein van Equileven maakte de Tortilla al Horno van Manzjare. Een manier van Tortilla maken die zij niet kende en ik ook niet moet ik eerlijk zeggen, voor ik het recept op internet ontdekte. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik meestal de versie gewoon uit de pan maak tenzij ik voor meer mensen de Tortilla maak, dan is zo’n grote schaal in de oven die je niet hoeft te keren wel zo makkelijk. Dank je wel Marjolein, fijn dat vriendjelief de Tortilla ook kon waarderen en bedankt voor de Griekse yoghurt tip. Die heb ik zelf namelijk ook vaker in huis dan crème fraîche dus dat ga ik zeker proberen.

Turkse zachte broodjes met feta

Ik ben gek op brood dus een koolhydraatvrij dieet zal het bij mij nooit worden. Toch moet de rem er maar weer eens op. Maar dat kun je helemaal vergeten met deze Turkse zachte broodjes met feta kaas. Je gebruikt hier het beste de Turkse fetakaas voor die je vindt in blikken bij je Turkse supermarkt. Die is een stuk zachter en dus makkelijker te prakken en minder brokkelig.

Normaal gesproken bestaat de vulling uit Turkse kaas en platte peterselie. Ik besloot er nog een flinke theelepel za’atar aan toe te voegen en een paar draaien van de pepermolen. En dat was zeker niet verkeerd. Het maakt de broodjes net iets geuriger en gekruider. Wij aten de Turkse zachte broodjes met feta bij het Marokkaans vlees uit de oven maar ze lijken me zeker ook geschikt als onderdeel van een buffet of om mee te nemen voor een picknick. En nu ik het bedenk denk ik dat mijn kleine meisje het ook helemaal niet erg vindt als ze  zo’n broodje tegenkomt in haar trommeltje als ze weer naar school gaat.

Turkse zachte broodjes met feta

Terwijl ik door het recept van Ellouisa las zag ik dat ze ook een filmpje gemaakt had. Fijn want de manier van vouwen / rollen had ik nooit zelf bedacht. Ik besloot de broodjes eens door Google te gooien, niet letterlijk natuurlijk want dat zou raar zijn, en ontdekte dat ze meestal gewoon rond gemaakt worden. Maar dat ontdekte ik pas nadat ik de broodjes gemaakt had en dus een uur lang had gevouwen en gerold. Het zal ongetwijfeld een beetje ten kosten van de luchtigheid van de broodjes gegaan zijn desalniettemin vonden de mannen ze toch nog vrij luchtig. En lekker. Gewoon proberen dus.

Voor 16 tot 20 broodjes heb je nodig:

  • 500 gram bloem
  • 1 zakjes gedroogde gist
  • 75 ml olie
  • 75 ml melk
  • 75 ml Turkse yoghurt
  • 100-125 ml water
  • 1 ei
  • flinke snuf zout
  • 1 eidooier
  • nigellazaad en/of sesamzaad

Voor de vulling heb je nodig:

  • 1 flinke plak Turkse kaas
  • 1 handvol platte peterselie
  • 1 opgehoopte tl za’atar
  • paar draaien van de pepermolen

Meng de gist door de bloem. Roer vervolgens het ei erdoor. Ellouisa doet dit overigens heel mooi met de hand, ik deed alles met de machine.

Voeg de olie, melk en yoghurt toe en mix het deeg verder. Voeg vervolg een snuf zout toe en beetje bij beetje het water. Ik gebruikte uiteindelijk iets minder dan 125 ml. Kneed het deeg 10 tot 15 minuten tot een zacht en soep deeg. Dek het vervolgens af met een licht vochtige doek en laat het deeg op een warme en tochtvrije plaats 1 uur rijzen.

Prak ondertussen de kaas met een vork en meng de kaas met fijn gesneden peterselie, de za’atar en de peper.

Kneed het deeg 1 minuut door en maak er vervolgens 16 of 20 bolletjes van.

Rol de bolletje uit tot een ovaal. Nu heb je de keuze; snijd de lapjes deeg in met een deegroller zodat je een spiraalachtig broodje krijgt zoals op de foto of verwerk het ovaal uitgerolde deeg zoals het is. Beide werkt hetzelfde. Kijk voor de eerste optie naar het filmpje van Ellouisa. Snijd het deeg met een pizzasnijder in, leg er een beetje van de kaas op en rol het deeg weer op. Vouw het rolletje rondom dicht zodat de kaas er niet uit kan vallen.

of

Neem het uitgerolde ovale deeg en leg er een deel van de kaas op. Vouw het lapje deeg dubbel, knijp de randjes goed dicht en kies ervoor om de deegnaad onder het broodje of aan de zijkant te houden.

Laat de broodjes afgedekt nog een half uur rijzen en bestrijk ze met de losgeklopte eidooier. Bestrooi de broodje met het nigellazaad, het sesamzaad of beiden als je dat wilt. Bak ze vervolgens in circa 15 minuten af in een voorverwarmde oven van 220 graden (boven/onderwarmte).

Vers zijn ze het allerlekkerst. Zelfs ingepakt vond ik ze de dag erna toch veel minder. We aten de broodjes bij het Marokkaanse vlees uit de oven dat ik maakte voor de Foodblog Swap van juli 2015 maar ze lijken ons ook erg lekker met bijvoorbeeld de Turkse Rode Linzensoep.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

BlogSociety
Topblogs Topblogs