Een nieuw jaar en dus ook weer tijd om het bloggen op te pakken. Sinds een vier maanden heb ik me gericht op het koolhydraatarm / koolhydraat beperkt eten. En dat blijkt verrassend goed voor me te zijn.

Een vriendin meldde opeens dat ze zich niet goed voelde, de dagen erop werd dat slechter en terwijl ze aan het werk was voelde ze zich opeens zo slecht dat ze besloot naar de huisarts een stukje verderop te lopen. Ze bleek een suikerwaarde van 30 te hebben en dat, lieve mensen, is verre van goed. Ze las zich in en besloot het koolhydraatarm dieet uit te proberen om zodoende haar suiker goed te krijgen en te houden, zonder medicijnen. Bijkomend voordeel was dat ze afviel. Nu was dat niet het eerste streven maar, laten we eerlijk zijn, over het algemeen vinden wij dames het niet erg om een paar kilootjes of maten te minderen.

Ik besloot met haar mee te doen, las me ook in en stopte rigoreus met het eten van brood, aardappelen, pasta en rijst. Dat leek me moeilijk maar dat bleek uiteindelijk helemaal niet het geval. Een paar keer in de week eet ik 1 of 2 sneden koolhydraatarm brood, sporadisch een paar frietjes maar rijst en pasta heb ik niet meer aangeraakt. En pasta en ik waren zeg maar een heul leuk setje. Dames en heren, die broodbuik bestaat! Ik kan het niet wetenschappelijk bewijzen maar ik zie het aan mijn lijf. Niet alleen viel ik in 4 maanden tijd 11 kilo en twee maten af, ik heb geen maagklachten meer! En dat was voor mij een welkome verrassing en motivatie om de koolhydraten te blijven minderen in mijn dagelijks voedingspatroon.

Nu ga ik hier geen koolhydraatarme blog van maken om mensen te helpen of te overtuigen. Overtuig je zelf en zoek de nodige informatie elders op. Overleg eens met je huisarts en geloof niet alles wat je leest op het wereld wijde web. Er zijn zoveel meningen, doe gewoon waar jij je goed bij voelt. Wat ik wel ga doen is recepten delen, ervaring delen van producten wellicht die ik tegen kom en probeer. Ik ben an sich niet zo’n liefhebber van vervangers, heb gemerkt dat die me meestal niet bevallen maar dat weet je pas als je het geprobeerd hebt dus wellicht zie je dit wel eens van me langskomen. Maar toch voornamelijk, recepten, budgetvriendelijk en vooral niet verspillend.

Een Working Mom, wat dat ben ik inmiddels weer een paar jaartjes, heeft geen tijd om uitgebreid een foodblog bij te houden. Tenzij dat toevallig haar werk is natuurlijk. In de tijd dat ik nog thuis gezellig een dagje de tijd nam om voor twee blogs te koken, fotograferen en schrijven had ik de ruimte om op m’n gemakkie te wachten op het beste licht om foto’s te maken en deze foto vervolgens te voorzien van de juiste accesoires. Tegenwoordig ben ik gewoon blij als we allemaal samen aan tafel zitten en dat er een beetje peterselie bovenop de salade ligt. Prioriteiten moeders, die liggen niet bij bladpeterselie, die liggen bij snel, makkelijk en voedzaam. Had ik al snel genoemd?

Maar eigenlijk vond ik het ook wel zonde, die foodblog van me. Staat ie daar, op internet, niet bijgewerkt te worden. Af en toe noem je z’n naam nog, zijn mensen zelfs enthousiast, totdat ze zien dat je twee jaar geleden voor het laatst tijd had om een fatsoenlijke foto te maken. En stiekem wil je dan weer aan de slag. Leuke recepten maken, net als al die andere foodbloggers hetzelfde product krijgen en daar in die week een recept voor maken #sarcasme off. Ok, ik had al snel door dat ik geen echte foodblogger ging worden, twee, drie, misschien zelfs vier jaar geleden al. Ik schrijf wat ik wil en laat me niet, ook niet stiekem, beinvloeden. Niet door uitnodigingen voor presentaties of dozen vol gratis producten. Gewoon niet. En ik was ook niet van plan zonder m’n gezin ver te reizen. En ja, Noord Holland vinden wij in Limburg ook best ver. Maar wat nog belangrijker is, ik heb geen tijd om eetbare viooltjes langs m’n woensdagmiddag te draperen. Ik fotografeer m’n ochtendkwark met fruit niet bij de ontluikende zon op donderdag want dan ren ik me een slag in de rondte, werp m’n dochter met lunchpakketje en gymtas richting school om op tijd bij de voedselbank te zijn. Ja mensen, de voedselbank, m’n tweede baan die ik overigens geheel vrijwillig doe. Hoogstwaarschijnlijk doe ik een broodje kaas rond 11 die dag.

Maar ik ben de enige toch niet? Nee natuurlijk niet. Ik gok zo dat er meer moeders zijn die 5 dagen in de week maar een poging doen om het vooral snel en smakelijk te laten zijn dan dat er moeders zijn die om drie uur in de middag in de zon hun bordje avondeten staan te fotograferen. Hoe vaak hoor ik om me heen “wat eten we vandaag?” gevolgd door zuchten die her en der van de afdeling komen. Daar moeten we toch wat mee kunnen? Vrouwen, en mannen natuurlijk, onder elkaar die tijdens het naar huis rijden zich afvragen wat er op tafel moet komen? Wat maakte jij gisteren in een handomdraai waar je tafelgenoten redelijk tot heel erg enthousiast van waren? Of juist niet natuurlijk, slaan we die allemaal over.

Ik ga m’n best doen, leuke gerechtjes maken die in max 45 minuten op tafel staan. We zijn geen familie van Jamie Oliver dus we werpen niet met pannen en messen, gebruiken geen vijf ingrediënten die we niet uit kunnen spreken en we hebben er ook geen zin in om na het werk nog eerst 5 winkels af te gaan voor net dat ene ingrediënt waar nog niemand van gehoord heeft. We gaan koken, dames en heren, snel, makkelijk, lekker en als het kan, liefst nog een beetje budgetvriendelijk ook. Doe mee, laat af en toe een berichtje achter, of niet, maak er jouw feestje van.

Dus onze ingredienten zijn: snel, smakelijk, makkelijk, budgetvriendelijk. Tips over bewaren, vooruit werken (“preppen” noemen we dat lekker fancy) en het verwerken van kliekjes (lekker Nederlands weer, heerlijk).

To be continued… zodra ik tijd heb:)