Bulgur staat hier bijna wekelijks op tafel en wordt vooral door de kinderen zeer gewaardeerd. Oké, de allerkleinste noemt het nog steeds koekoes maar ze hapt het wel lekker weg en dat doet ze tegenwoordig niet meer met alles wat mamma op tafel zet. Dat is nogal wennen voor me want de fijne puber at vanaf het prille begin dapper al z’n bordjes op. Olijfjes, feta, je kon het zo gek niet maken of hij at het en vond het lekker. Ik irriteerde me mateloos aan vriendjes die aan mijn tafel verkondigde dat iets vies of smerig was. Ik zet tenslotte geen vies en smerig eten op tafel maar het kan natuurlijk dat je iets niet zo lekker vind. We leerden de kleine man dus dat iets niet zo lekker vinden helemaal niet erg was en dat, na proeven, het dan ook heel goed mogelijk was dat ik voor hem iets anders maakte maar eten wat wij op tafel zetten is niet vies of smerig. Hij ontwikkelde smaak en ging zelfs zelf met plezier koken. Missie geslaagd dacht ik, je kon er als ouders wel degelijk voor zorgen dat kinderen gewoon alles eten…… en toen kwam het kleine meisje.

Continue reading →