Oma’s tomaten-groenten soep
Vandaag is het een jaar geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van mijn oma. Na het overlijden kwam het onvermijdelijke opruimen van persoonlijke bezitting en het huis. Het huis dat de afgelopen 60 jaar hun thuis was geweest en waar voor mijn moeder en mij veel herinneringen liggen. We hebben vaak gelachen de afgelopen maanden bij het opruimen van laatjes en kastjes maar ook veel gehuild. Herinneringen terug gevonden, bewaard of op geruimd. We konden niet te ver vooruit denken, m’n moeder en ik, want wat ging er daarna gebeuren…
Tot mijn moeder met het aanbod kwam om het huis te kopen. Met een voorwaarde die voor ons best gunstig zou zijn. Het zou veel werk gaan kosten maar daar krijg je dan ook een fantastisch huis voor terug. We hebben besloten de sprong te wagen en hebben in deze hectische tijd ons eigen huis te koop gezet. Er wordt kei hard gewerkt in het huis aan vooral bouw technische zaken. Er worden nieuwe stroom bekabelingen aan gelegd, verwarmingsbuizen moeten vervangen worden, alles van de zolder tot aan de kelder wordt aan gepakt. Het stof ligt centimeters dik door sleuven die gemaakt zijn in muren en vloeren. Ik kan nog niet zo veel meer doen dan af en toe een berg stof op ruimen en behang af halen. En iedere keer val ik stil omdat ik dingen vind die me doen terug denken aan vroeger. Een tekening van opa onder het behang waarbij hij de maten noteert voor de metselaars van de schouw, het behang van de babykamer van mijn moeder, onder tegels op een oude tegel een sticker van een eendje dat er speciaal voor mij werd geplakt. Onder de vloerbedekking op de bovenverdieping vinden we een stapel kranten uit 1953 in perfecte staat en in een muurkast in de keuken vind ik oude soep mokken. Grote bolle soep mokken waar verschillende recepten op stonden, menigeen kent ze wellicht. Niet zo heel bijzonder maar ik heb er warme herinneringen aan. Tomatensoep met rijst, een boterham met een gekookt eitje en “unne knap woosj”, droge worst die opa in de kelder had hangen. Hij sneed de worst met een mes dat zo bot was dat het überhaubt knap was dat hij er ook maar iets mee gesneden kreeg. Terwijl ik er in m’n eentje om glimlach trek ik de keukenla open en zie het oude mes liggen. Ja, ook dat maar bewaren…….Voor een fijne ketel van oma’s dikke tomaten-groenten soep heb je nodig:
- Mooi stuk soepvlees (ongeveer 300-400 gram)
- 1,5 liter water
- 3 runderbouillon blokken
- 2 blikken gepelde tomaten
- soepgroente, ongeveer 300-400 gram
- 100 gram rijst (ik gebruik Surinaamse rijst)
Zet het water op hoog vuur met de bouillonblokjes en voeg het soepvlees toe. Ik snijd het vlees meestal in 2 of 3 stukken zodat ik het later nog makkelijk terug kan vinden en fijn snijden. Zet als de bouillon aan de kook komt het vuur zacht en laat het geheel met de deksel erop een uurtje of 2 garen. Haal het vlees eruit en snijd het fijn, het vlees is nu zo gaar dat je het ook met twee vorken uit elkaar kunt trekken. Doe de gepelde tomaten in een diep bord en snijd de tomaten in stukjes. Voeg ze samen met de groenten toe aan de soep. Ik had een zak grove soepgroenten uit de diepvries en heb daar extra nog een kleine prei in halve ringen en een takje bladselderij fijn gesneden aan toe gevoegd. Roer de rijst door de soep, laat de soep nogmaals aan de kook komen en laat dan de rijst afgedekt op laag vuur gaar worden. Je krijgt een dikke soep die makkelijk als hoofdmaaltijd gebruikt kan worden met brood. En een gekookt eitje. En unne knap woosj.Ik kan me niet herinneren dat mijn oma kruiden gebruikte. Er stond een maggiplant in de tuin en bijna de hele tuin werd gebruikt voor groenten en fruit maar kruidenplantjes zitten niet in mijn herinneringen. Misschien waren ze er wel. Wel werd er later Maggi smaakmaker gebruikt. Omdat ik, zeker in soepjes, graag kruiden gebruik en ik liever geen pakjes meer toe voeg ben ik gaan zoeken wat er qua kruiden in zo’n smaak versterker zat. Ik heb er nog een theelepel oregano, theelepel majoraan, een theelepel thijm en twee laurierblaadjes aan toegevoegd. Maar natuurlijk weet je ook dat je de smaak die in je herinnering ligt nooit helemaal kunt evenaren. Er zat iets extra’s in wat alleen oma’s kunnen en voor altijd geheim blijft.
Dit recept lijkt een beetje op de ‘rode soep’ die mijn oma altijd kookte, maar zij voegde ook laurierblad en kruidnagelen toe en misschien ook nog andere specerijden, en ook gehaktballetjes, maar de basis is hetzelfde. Ik ga hem opslaan, want een echt recept van de rode soep van mijn oma heb ik niet. Haar uitstekende pannen gelukkig wel. Inderdaad al die mooie en soms ook pijnlijke herinneringen die naar boven komen bij het opruimen van het huis van je oma. Dat hadden wij ook toen mijn oma in april dit jaar overleed.