Monthly Archives: december 2013

Oma’s tomaten-groenten soep

Vandaag is het een jaar geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van mijn oma. Na het overlijden kwam het onvermijdelijke opruimen van persoonlijke bezitting en het huis. Het huis dat de afgelopen 60 jaar hun thuis was geweest en waar voor mijn moeder en mij veel herinneringen liggen. We hebben vaak gelachen de afgelopen maanden bij het opruimen van laatjes en kastjes maar ook veel gehuild. Herinneringen terug gevonden, bewaard of op geruimd. We konden niet te ver vooruit denken, m’n moeder en ik, want wat ging er daarna gebeuren…

Tot mijn moeder met het aanbod kwam om het huis te kopen. Met een voorwaarde die voor ons best gunstig zou zijn. Het zou veel werk gaan kosten maar daar krijg je dan ook een fantastisch huis voor terug. We hebben besloten de sprong te wagen en hebben in deze hectische tijd ons eigen huis te koop gezet. Er wordt kei hard gewerkt in het huis aan vooral bouw technische zaken. Er worden nieuwe stroom bekabelingen aan gelegd, verwarmingsbuizen moeten vervangen worden, alles van de zolder tot aan de kelder wordt aan gepakt. Het stof ligt centimeters dik door sleuven die gemaakt zijn in muren en vloeren. Ik kan nog niet zo veel meer doen dan af en toe een berg stof op ruimen en behang af halen. En iedere keer val ik stil omdat ik dingen vind die me doen terug denken aan vroeger. Een tekening van opa onder het behang waarbij hij de maten noteert voor de metselaars van de schouw, het behang van de babykamer van mijn moeder, onder tegels op een oude tegel een sticker van een eendje dat er speciaal voor mij werd geplakt. Onder de vloerbedekking op de bovenverdieping vinden we een stapel kranten uit 1953 in perfecte staat en in een muurkast in de keuken vind ik oude soep mokken. Grote bolle soep mokken waar verschillende recepten op stonden, menigeen kent ze wellicht. Niet zo heel bijzonder maar ik heb er warme herinneringen aan. Tomatensoep met rijst, een boterham met een gekookt eitje en “unne knap woosj”, droge worst die opa in de kelder had hangen. Hij sneed de worst met een mes dat zo bot was dat het überhaubt knap was dat hij er ook maar iets mee gesneden kreeg. Terwijl ik er in m’n eentje om glimlach trek ik de keukenla open en zie het oude mes liggen. Ja, ook dat maar bewaren…….
Voor een fijne ketel van oma’s dikke tomaten-groenten soep heb je nodig:
  • Mooi stuk soepvlees (ongeveer 300-400 gram)
  • 1,5 liter water
  • 3 runderbouillon blokken
  • 2 blikken gepelde tomaten
  • soepgroente, ongeveer 300-400 gram
  • 100 gram rijst (ik gebruik Surinaamse rijst)
Zet het water op hoog vuur met de bouillonblokjes en voeg het soepvlees toe. Ik snijd het vlees meestal in 2 of 3 stukken zodat ik het later nog makkelijk terug kan vinden en fijn snijden. Zet als de bouillon aan de kook komt het vuur zacht en laat het geheel met de deksel erop een uurtje of 2 garen. Haal het vlees eruit en snijd het fijn, het vlees is nu zo gaar dat je het ook met twee vorken uit elkaar kunt trekken. Doe de gepelde tomaten in een diep bord en snijd de tomaten in stukjes. Voeg ze samen met de groenten toe aan de soep. Ik had een zak grove soepgroenten uit de diepvries en heb daar extra nog een kleine prei in halve ringen en een takje bladselderij fijn gesneden aan toe gevoegd. Roer de rijst door de soep, laat de soep nogmaals aan de kook komen en laat dan de rijst afgedekt op laag vuur gaar worden. Je krijgt een dikke soep die makkelijk als hoofdmaaltijd gebruikt kan worden met brood. En een gekookt eitje. En unne knap woosj.
Ik kan me niet herinneren dat mijn oma kruiden gebruikte. Er stond een maggiplant in de tuin en bijna de hele tuin werd gebruikt voor groenten en fruit maar kruidenplantjes zitten niet in mijn herinneringen. Misschien waren ze er wel. Wel werd er later Maggi smaakmaker gebruikt. Omdat ik, zeker in soepjes, graag kruiden gebruik en ik liever geen pakjes meer toe voeg ben ik gaan zoeken wat er qua kruiden in zo’n smaak versterker zat. Ik heb er nog een theelepel oregano, theelepel majoraan, een theelepel thijm en twee laurierblaadjes aan toegevoegd. Maar natuurlijk weet je ook dat je de smaak die in je herinnering ligt nooit helemaal kunt evenaren. Er zat iets extra’s in wat alleen oma’s kunnen en voor altijd geheim blijft.

Kritharaki

Kritharaki wordt vaak, onterecht, Griekse rijst genoemd. Kritharaki wordt echter gemaakt van harde tarwe griesmeel en is daarmee pasta. In de Griekse keuken wordt Kritharaki meestal aangeboden als bijgerecht in een tomatensaus maar ook als ovenschotel met rund of lamsvlees. Ook wordt de Kritharaki vaak gebruikt in soepen.



Vandaag maakten we de Kritharaki als bijgerecht naast een fijne Griekse salade van ijsbergsla, komkommer, tomaat, olijven en fetakaas en gyros als vleesgerecht.

Voor 4 personen heb je nodig:

  • 250 gram Kritharaki
  • 1 teentje knoflook
  • 1 ui
  • 1 blik gepelde tomaten
  • 1 tl zout
  • 2 tl oregano (gedroogd)
  • een handje platte peterselie
  • 500 ml water
  • scheutje olijfolie
Snipper de ui en snijd het teentje knoflook heel fijn. Fruit de ui in de olie en voeg als deze mooi glazig is de knoflook, de oregano en het 1/2 tl zout toe. Bak nog heel even door en blus dan af met de gepelde tomaten in kleine blokjes en het water. Ik gebruik water uit de waterkoker zodat het niet zo lang duurt eer het geheel weer aan de kook is. Voeg dan de Kritharaki toe en roer alles goed door. Laat het geheel onder af en toe roeren zachtjes koken. Na ongeveer 12 minuten begin ik met af en toe te proeven of de pasta gaar is. Kookt de pasta te droog voeg dan nog een klein scheutje water toe. De pasta moet alle vocht op nemen, het is niet de bedoeling dat er saus bij zit.

Proef als de pasta gaar is en voeg eventueel nog de andere 1/2 tl zout toe en wat peper. Snijd de peterselie fijn, roer de helft door de Kritharaki en gebruik de andere helft ter garnering.

Omdat we er een hele royale salade bij hadden heb ik de Kritharaki vrij eenvoudig gehouden. Het is ook heel lekker om bijvoorbeeld courgette, aubergine en paprika in blokjes mee te bakken in het begin en vervolgens mee te laten koken.

Salade met peer, camembert en zonnebloempitten

Er zijn van die dagen dat niks zinnigs uit je handen komt. De mannen werken niet mee en ze hebben het waarschijnlijk niet eens in de gaten. Het kleine meisje wil het liefst dat je de hele middag bij haar op de bank zit te kijken naar het zandkasteel. Maar het is koopzondag vandaag en morgen heb ik geen auto dus ik moet op stap. Ik heb dringend een winterjas nodig want het zo koud op de fiets en de kleine man is inmiddels ook zo klein niet meer. Zo’n puber groeit waar je bij staat en zodra je even weg kijkt groeit hij nog meer lijkt het wel. We gaan dus op pad naar de stad, vergeten de buggy, het lijstje met nog te halen sinterklaas cadeautjes en de kortingsbonnen die ik uit geknipt had. Na twee winkels wil het meisje al gedragen worden (uiteraard) en een winkelstraat verder hebben we allebei last van onze rug, loopt de grote man met twee ballonnen die het meisje niet meer wil dragen, heb ik de helft niet kunnen vinden of is het allang uitverkocht en heb ik wel weer zin in de terugreis. Wie heeft ooit bedacht dat vrouwen van shoppen houden?

Thuis wordt het al niet veel beter. De krieltjes die ik van de Makro mee genomen heb zijn maar zo zo en blijven aan m’n pan plakken. Ja, het wordt tijd voor een nieuwe pan.  Het stukje zalm uit de oven smaakt overigens prima maar die krieltjes lijken meer en meer op een mengsel tussen aardappelpuree en restjes aangebakken aardappel. Ik besluit alles met een scheutje olie in de oven te gooien, uitje erbij, teentje knoflook en mieter de bewuste pan met een haal de tuindeuren uit. Het lucht niks op verder maar de mannen hebben nu inmiddels door wat de stemming is. Geen “aardige” opmerkingen over de aardappelen dus vandaag. Ze smullen allebei met overgave van de aardappels uit de oven, met een likje ketchup erbij zijn ze helemaal “delicious” merkt de kleine man op. Ik moet hem in de gaten gaan houden, hij kan best goed jokken valt me op. Voor ik het weet gaat ie nog rode bieten eten ook, het zou wat zijn.

Hah maar de salade, ja die was heerlijk. Heerlijk eenvoudig ook maar toch, heerlijk. Ik voel me spontaan stukken beter, zonniger. En met dat stukje zalm erbij ben ik de aardappeltjes bijna vergeten. Nou ja, tot morgen dan want m’n pan ligt nog in de tuin en die kom ik morgen vast nog tegen.

Maak een mengsel van groene sla en kruiden. Ik had een halve ijsbergsla en rucola, een handje fijn gesneden bladpeterselie en een paar basilicumblaadjes, gescheurd. Schik de sla op een schaal en leg er partjes tomaat omheen. Rooster 2 eetlepels zonnebloempitten in een droge pan en laat deze even af koelen. Snijd twee niet te harde peren in dunne parten en schik ze over de sla. Snijd 50 gram camembert in schijven en verdeel die in stukjes over de sla. Garneer met wat zwarte olijven en de zonnbloempitten.

Maak een simpele dressing van: 1 eetlepel olijfolie, 1 eetlepel balsamicoazijn, een theelepel mosterd, peper en zout. Voeg een klein beetje honing toe als je de dressing te zuur vind maar ik vind het zo al erg lekker. Ik zet de dressing er apart bij, dat houdt de sla knapperig en zo kan iedereen zijn eigen dressing doseren.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
BlogSociety
Topblogs Topblogs