Pulled Pork

Er zijn inmiddels meer dan genoeg Nederlandse foodblogs die aandacht besteedden aan Pulled Pork. Het stond op To Do lijstjes en daagde menige BBQ fan uit tot een nachtje door halen met een vuurtje. Pulled Pork stond niet op mijn To Do lijstje. Ik bedoel ik hou van draadjesvlees maar 6 uur wachten op een stukje vlees?

Als je zo’n foodblog begint en nog niet zo heel veel lezers hebt zul je vaak dichtbij huis om feedback vragen. En als ik ’s avonds bezig ben is manlief toch de meest dichtbij zijnde feedback. Meestal zit hij namelijk aan het andere eind van de hoekband op zijn laptop te knoeien. Wat is dan makkelijker om even aan de overkant te vragen wat hij van die layout vind, de foto die je gemaakt hebt of het verhaal dat je geschreven hebt. Zo kwam het ook dat ik hem vertelde dat ik heel veel vegetarische en, nog erger, veganistische foodblogs tegen kwam. En dat ik het an sich niet verkeerd vond om een keer met minder of, nog erger, zonder vlees te doen. Manlief zag dat helemaal niet zitten maar onderging m’n uitstapjes naar de vegetarische wereld. Ondertussen bleef hij gezellig mee lezen en zal hij daardoor vast eens bij iemand anders op een foodblog geklikt hebben. En toen was daar de opmerking “nou dat ziet er toch uit als een gezellig stuk vlees of niet?”. Ik reageerde kennelijk niet snel genoeg want in een ooghhoek zag ik het beeldscherm van zijn laptop naar me toe draaien, het teken dat er voor mij daar iets te zien was. Hij liet me een groot stuk bijna geblakerd stuk vlees zien. Een stuk vlees dat er, naar mijn mening, allerminst appetijtelijk uit zag. Daarna liet hij ;me een foto zien van een broodje met een soort van draadjesvlees van Procureur. Ik was nog steeds niet echt geïnteresseerd tot ik vorige week bij de slager een groot stuk Procureur van 1,8 kilo zag liggen. Het was in de aanbieding en ik nam het mee.

Maar jah, dan ga je je verdiepen in de Pulled Pork en dan raak je toch geintrigreerd door alle verhalen, alle verschillende recepten, alle verschillende meningen. Wel marineren, niet marineren, droge rub of natte marinade. Afdekken in de oven of niet maar kan zo’n Pulled Pork uberhaubt wel in de oven? En op welke temperatuur dan en hoe lang? Ik heb ze allemaal gelezen, de meningen, de ervaringen, de soorten rubs en marinades en ik besloot m’n eigen pad en common sence te volgen, voor zover ik dat heb.

Ik begon dus bij het idee dat de marinade iets zoets moest bevatten, iets pittigs, een rooksmaak en iets van een kruid. Er was niet meer zoveel gerookt paprikapoeder in huis maar ik had wel een fles ketchup staan uit Duitsland met een rooksmaak dus ik besloot deze te gebruiken.

Maak een marinade van:

  • 1 eetlepel gerookt paprikapoeder
  • 3 eetlepels ketchup met rooksmaak (Duitse Lidl)
  • 2 eetlepels donkere basterdsuiker
  • 1/2 theelepel cayennepeper
  • 1/2 theelepel chiliflakes
  • 2 teentjes knoflook, geperst
  • 2 theelepels thijm
  • 2 theelepels zout

Ik ga er even vanuit dat je niet de beschikking hebt over dezelfde ketchup. Je zou dan zelf een mengsel kunnen gebruiken 3 eetlepels gerookt paprikapoeder en 3 eetlepels ketchup. Masseer de marinade goed in het vlees. Bekleed een braadslede met aluminiumfolie en leg het vlees erin. Zet de braadslede in een oven van 110 graden (boven/onderwarmte). Laat het vlees daar achter voor gedurende zeker 8 uur maar in ieder geval tot dat de kerntemperatuur 88 graden aan geeft. In ons geval was dat zelfs iets langer.

Haal de braadslede uit de oven en laat de procureur, afgedekt met aluminiumfolie, zeker een half uur rusten. Haal vervolgens het vlees uit de braadslede en laat het vet uit de braadslede lopen. Haal de aluminiumfolie uit de braadslede en leg het vlees er terug in. Trek met twee vorken het vlees nu uit elkaar.

Het vlees was heerlijk maar ik vond het niet droog genoeg. Ik besloot dus het vlees in de braadslede onder de grill te leggen en om de vijf minuten alles even om te scheppen. Ook heb ik er nog een flinke eetlepel paprikapoeder en zeker een theelepel chiliflakes doorheen geroerd.

De mannen vonden de Pulled Pork fantastisch en dat had ik ook wel verwacht. Het meisje is een beetje ziekjes en wilde niet proeven. Ik vond het zelf heerlijk maar nog steeds erg veel oven uren voor een stuk vlees. Hier en daar heb ik al gelezen dat ik beter / makkelijker / sneller moet kunnen dus er zal vast nog een stukje procureur langs gaan komen. Volgende keer in ieder geval het vlees op een rooster leggen zodat het vlees niet in zijn eigen sappen en vetten gaart en we gaan experimenteren met een andere marinade. Maar voor voorlopig ligt er nog een hele portie van vandaag in de diepvries voor de volgende maaltijd.

Ingelegde citroenen

Ingelegde citroenen

Het stond al een hele tijd op m’n To Do lijstje. Ingelegde citroenen zelf maken. Omdat ik van zuur en zout hou en dit me een fantastische combinatie leek. Gewoon in m’n hoofd zeg maar want ik moet meteen bekennen dat ik ze nog nooit zelf geproefd heb. Inmaken triggert me, zeker met het zicht op ons nieuwe huis met giga tuin en fruitbomen.

Zo heb ik ook al drie keer mango’s gekocht om chutney te maken maar het komt er gewoon niet van. Omdat ik het ideale recept niet kan vinden, omdat ik er de tijd niet voor vind. Omdat ik opeens thuis kom en de kids een mango in schijfjes op hun yoghurt gedresseerd hebben.

Maar jah, zo’n pot ingelegde citroenen kopen vind ik dan weer zoiets en als je dan leest dat het ook heel makkelijk zelf kan. En toevallig had ik net een hele grote weckpot gekocht. Te groot bleek achteraf maar dat mag de pret niet drukken. De recepten variëren hier en daar heb ik gemerkt. Vrijwel iedereen schept zout in de citroenen maar het vullen van de pot zelf wil hier en daar nog wel eens anders zijn. Zo vult de een de pot helemaal af met zout, de ander vult de pot aan met citroensap en weer een ander gebruikt kokend water. Ik besloot voor een mengeling van deze mogelijkheden te gaan. Omdat ik graag een beetje van alle goeds heb. Denk ik. Of omdat ik zo besluiteloos ben. Kies jij maar 😉

 

Voor een pot van 3 liter (ja echt) had ik nodig:

  • 24 kleine citroenen (bij de Turkse winkel hadden ze hele fijne kleine citroenen, 12 voor een euro)
  • Grof zee zout (flink wat)
  • Water
Ik had al besloten om geen andere kruiden toe te voegen. Omdat ik de pure gezouten citroenen wil proeven, daarna kan ik altijd nog iets toe voegen of op nieuw maken. Al hoewel, met zo’n pot citroenen ben je natuurlijk wel voor een tijdje klaar. Dat krijg je als je een veel te grote pot koopt natuurlijk.
Kook allereerst je weckpot goed uit. Leg 6 citroenen apart. Strooi een eetlepel zout onder in de pot. Snijd de overige 18 citroenen verticaal in vieren maar zorg dat de vier delen aan elkaar vast blijven zitten. Schep een volle eetlepel zout in de citroen en leg om de beurt in je weckpot. Na iedere laag citroenen strooi je nog een eetlepel zout in de pot. Druk de citroenen stevig aan, ze moeten strak in de pot zitten. Strooi na de laatste citroen nog twee eetlepels zout in de pot.
En toen wilde ik de 6 apart gehouden citroenen uit persen. Maar dat vond ik dan toch weer jammer van de schil. Met een scheve blik keek ik in ons drankkastje (ja, wij hebben een drankkastje) en ja hoor. Een fles Wodka 🙂 Dus ik schilde de citroenen eerst heel dun en maakte daar Limoncello van. Heerlijk, die geur alleen al door de keuken van citroenschillen. Ik krijg spontaan zin in de zomer. ’s Avonds een fris wit wijntje met een scheutje Limoncello. Een Prosecco met een schuitje Limoncello, Sangria met een scheutje Limoncello, Limoncello granita, Limoncello over het ijs, Limoncello……. dwaal ik af? Is het al zomer? Zitten we buiten? Zucht…..
Pers de geschilde (!) citroenen uit en giet het sap, zonder pitten, over je ingelegde citroenen. Kook water en laat het gekookte water iets afkoelen. Giet het vervolgens over de ingelegde citroenen tot alle citroenen onder water staan. Sluit de pot.
Volgens de meeste recepten moeten deze citroenen 6 weken staan. Je kunt controleren of ze goed zijn door een citroen door te snijden, het witte deel van de schil hoort nu geel te zijn. Het vruchtvlees van de ingelegde citroenen verwijder je. Je gebruikt bij gerechten alleen de schil.
Het resultaat laat ik, hopelijk, over 6 weken zien.

Pasta met tonijn en kerrie

Ik kan met nog herinneren dat mjin moeder dit maakte toen wij nog heel klein waren. Het was haar variatie op de inmiddels ingeburgerde Bolognese en een manier om ons vis te laten eten want ik was als kind (en nu nog steeds niet) geen fan van vis. Nu slaan mijn man en kleine meisje ook het liefst de viskaart over.

Dit stond al zolang op het programma om weer eens te maken, na zoveel jaren dus ik zat met nogal wat hoop aan tafel. En ze vonden het allemaal lekker! Terwijl ze weten dat het dan vaker op tafel gaat komen natuurlijk hahaha. Wel heb ik er nog flink wat extra groenten aan toegevoegd. Een rode paprika, een groene turkse paprika en ik had nog wat sperzieboontjes en doperwtjes in de vriezer, die heb ik er ook bij gedaan. Courgette leek me ook wel een leuk idee maar die had ik helaas niet voor handen.

Voor 4 personen heb je nodig:
  • 325 gram pasta
  • 2 blikjes tonijn
  • 1 ui
  • 2 teentjes knoflook
  • 4 eetlepels kerriepoeder
  • 1 theelepel Curcuma
  • 250 ml kookroom (ik had de light variant)
  • 1 blik ananasschijven
  • 1 rode paprika
  • 1 groene paprika (of een turkse groene paprika)
  • 100 gram sperziebonen
  • 100 gram doperwten
  • peper en zout
  • Scheutje zonnebloemolie
  • 2 theelepels maizena
  • scheutje melk
Kook de pasta en giet af. Snipper ondertussen de ui fijn en snijd de knoflook in fijne plakjes. Fruit de ui en de knoflook in het scheutje zonnebloemolie. Voeg de kerrie en curcuma toe en laat deze even mee bakken. Voeg dan de kookroom toe en laat deze even aan de kook komen. Laat de tonijn uit lekken, snijd de paprika in kwart repen. Voeg de tonijn en paprika toe aan het kerrie-room mengsel.
Breek de sperziebonen en kook ze samen met de doperwten gaar. Aangezien ik beide uit de diepvries gehaald heb doe ik ze meteen met de tonijn bij het kerrie mengsel.. Laat alles samen tien minuten met afgesloten deksel op een klein pitje warm worden. Bind de saus met de maizena en het scheutje melk en laat nog eens aan de kook komen. Snijd de schijven ananas in stukken (niet te klein) en roer deze met de pasta en een beetje sap van de ananas goed door. Maak eventueel op smaak met zout en peper. In plaats van de peper is een rood pepertje ook erg lekker maar omdat hier kinderen mee eten laat ik dat weg.
Dit valt echt onder de categorie makkelijke en snelle maaltijd. Je hoeft geen rekening te houden met het garen van vlees en als je groenten gebruikt die snel beetgaar zijn kun je dit gerecht op tafel zetten in de kooktijd van de pasta.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
BlogSociety
Topblogs Topblogs