Budget
Chinese Atjar
Ken je die zakjes Atjar wat je bij de Chinees kan bestellen als bijgerecht? Heerlijk vind ik dat, lekker knapperige zoet zure kool. Belachelijk duur eigenlijk ook als je erover nadenkt, zo’n handje vol witte kool. Alternatief is zo’n potje uit de supermarkt, zompig zachte kool vol met ingredienten waarvan je geen idee hebt verder. Prima als je niet beter weet natuurlijk. Totdat je deze Atjar geproeft hebt, geloof me dit is net zo lekker als die van de Chinees maar komt uit je eigen keuken. Enige nadeel, het staat niet binnen een kwartier op tafel. Het zit wel binnen een kwartier in een pot maar dan moet je nog geduldig een weekje wachten. Maar dan heb je ook wat. En door het zoet en zuur ook best lang houdbaar. Ik doe op dit moment de proef op de som, mijn pot met Atjar staat al drie weken en is nog heeeerlijk…….
Wat heb je nodig? Niet eens zo heel veel. Allereerst een grote pot die je goed kunt afsluiten. Ik heb een weckpot van 2,5 liter die ik ervoor gebruik. Lijkt veel maar als je er met vier van eet is het met twee, drie keer echt op. Voor een fractie van wat een potje van het bekende merk je kost én je weet wat erin zit. Overtuigd? Wij wel in ieder geval.
- 1 kleine witte kool of spitskool
- 1 winterwortel
- 1 liter natuurazijn (de gele)
- 100 gram suiker
- 1 eetlepel kurkuma
- 1 eetlepel zout
- sambal of een Spaans pepertje
Qua suiker zijn we het niet helemaal eens, ik zie recepten waar meer suiker gebruikt word, mijn moeder gebruikt ook meer suiker, bijna het dubbele zelfs. Ik vind de Atjar zo prima. Mijn advies is, begin met 100 gram, proef de atjar na een dag of vijf en doe er dan, naar smaak, nog wat suiker bij als je dat nodig vindt. Immers suiker weghalen dat gaat niet lukken. Sambal of een pepertje zijn optioneel, sommige mensen houden van een iets pittigere Atjar. Bij ons thuis wordt de Atjar gegeten door het kleine meisje en mezelf en dan maak ik het niet te pittig. Ik snijd dus een half Spaans pepertje in dunne reepjes. Dat ziet er leuk uit, het oog wil ook wat, maar is niet te pittig.
Gebruik je spitskool dan kun je de Atjar sneller eten, de spitskool is veel zachter, van smaak ook. Allebei is lekker hoor.
Snijd je witte kool of spitkool in repen, niet te dun want het moet wel knapperig blijven. Ik gebruik hiervoor een mandoline die ik op 3 mm zet. Rasp daarna de wortel op een grove stand. Doe de witte kool en wortel in een vergiet, voeg het zout en de kurkuma toe en hussel goed door elkaar. Denk aan je handen, ik loop dus regelmatig met gele handen rond, wil je dit echt niet gebruik dan een handschoentje of lepels. Ik zet de vergiet vervolgens gewoon in de gootsteen maar je kunt de vergiet natuurlijk ook boven een kom zetten. Laat een uurtje staan zo.
Na een uur spoel je de Atjar goed af onder een stromende koude kraan. Het zout heeft je witte kool nu zachter gemaakt, de kurkuma geeft smaak en kleur. Schud de witte kool goed uit en laat nog even uitlekken.
Neem nu je schone pot en doe de witte kool erin. Werk zo schoon mogelijk dus je pot is goed schoon en droog en nadat je de kool erin gedaan hebt maak je de rand van de pot goed schoon. Vul de witte kool nu aan met de azijn, de sambal en de suiker. Schudden is eigenlijk niet nodig, door het staan zal de suiker zichzelf door de witte kool werken. Ben je daar toch niet helemaal van overtuigd los dan eerst de suiker op in je azijn en schenk dan de azijn op de witte kool. Sluit de pot en zet koel weg. Bij ons staat de Atjar geduldig in de kelder te wachten, in de koelkast mag maar hoeft niet.
Proef de Atjar na een dag of vijf. Bedenk je dan of je er nog suiker bij wilt doen of misschien zelfs toch wel nog wat sambal.
Belangrijk is dat je iedere keer met een schone vork of tang in de pot gaat en dat je de randen voordat je de pot sluit even schoon en droog maakt. Zo blijft je Atjar zo lang mogelijk lekker en vers.
Deze Atjar maak je tussendoor en staat klaar als je em nodig hebt. Voor bij een snelle nasi, bij je sateetjes, je hebt altijd verse knapperige Atjar klaar staan. Vers lekker en vergeet niet, er zit veel Vitamine C in witte kool, hartstikke gezond dus!
Snelle kip Goulash
Op maandag doen we de makkelijke maaltijd want dan wordt er laat gewerkt en heel vaak eisen verenigingen van een van ons in de avond weer alle aandacht op. We gaan dan dus voor makkelijk en snel maar natuurlijk ook zo vers mogelijk en lekker. En ik had zin in Goulash want dat heeft al veel te lang niet meer op tafel gestaan. Zo’n heerlijk stoofpotje van zacht gegaard rundvlees met uien en paprika. Maar ja, rundvlees heeft een paar uurtjes nodig en die hebben we vandaag niet. Neem daarbij in acht dat ik dit allemaal eigenlijk gisteravond al had willen doen maar de bank was zo gezellig, net als het dekentje en het flesje wijn.
Kip dus! Want dat gaart veel sneller lekker zacht. Ik had nog nooit Goulash van kip gemaakt en eens moet de eerste keer zijn. Denk ik. Toch? Lekker basic, rijst erbij, komkommersalade. En dus binnen 45 minuten aan tafel. Met toch nog tussendoor een snelle foto gemaakt. En ook nog gauw een paar mailtjes beantwoord. En de notulen voor vanavond uitgeprint. Die lees ik dan wel op de fiets. Makkelijke maandag, heerlijk!
Hete kip
Een ontzettend drukke week en weekend achter de rug. Onze stichting vierde haar officiële opening met een feestje. Gemeenteraad, sponsoren, cliënten, vrijwilligers, buurtbewoners en stadsgenoten werden uitgenodigd. Doel was te laten zien wat we in 10 maanden bereikt hebben en wat we nog meer van plan zijn. Op dit moment ondersteunen we bijna 40 gezinnen met een wekelijks levensmiddelenpakket en nog een veelvoud hiervan wordt ondersteund door middel van kleding en huisraad. Er werd een podium gebouwd, een vijftal bandjes kwamen spelen, er werden wafels en pannenkoeken gebakken, er waren broodjes worst, er was bier en wijn en de kinderen werden uiteraard geschminkt en vermaakten zich met springkussen, popcorn en suikerspinnen.
Bijna de hele week waren we met veel vrijwilligers bezig om er een geslaagde dag van te maken dus het eten schoot er vaak bij in. Er werd een dag Chinees gehaald, de voorspelbare frietjes stonden op tafel, iemand maakte een dag een grote pan chili con carne en ik maakte een dag een grote ketel hete kip. Heerlijk buiten in het zonnetje eten aan een lange tafel vol met vrijwilligers. En dan vergeet je een foto te maken, zucht. Geloof me, het was gezellig. De pan was uiteindelijk voor meer dan 25 personen maar ik heb alles een beetje terug gerekend naar normale hoeveelheden.